Çocuklukta sevgi görmemiş bir insana verilebilecek tavsiyeler

ÇOCUKLUĞUNDA SEVGİ GÖRMEMİŞ BİREYLERİN HAYATI NASILDIR, NE GİBİ SORUNLARLA KARŞILAŞIRLAR? 

Çocuklukta sevgi görmemiş bir insana tavsiyeler verilmelidir. Çünkü bu bireyler, bir süre sonra hayatlarında psikolojik sorunlarla karşılaşırlar. Bu sorunların üzerinden gelebilmeleri için ilk olarak kendileriyle barışmaları gerekir. 

Bir söz vardır: Öyle bir şey ki şu çocukluk, gökyüzü gibi hiçbir yere gitmiyor. O kadar güzel söylenmiş ki, bütün geçmişi gökyüzüne benzetmiş. Yani ne yaparsak yapalım çocukken olduğumuz kişinin ta kendisiyiz. Aslında herkes biraz çocuk kalıyor. Ne kadar büyürsek büyüyelim, çocukken aldığımız yaraların yarattığı kişiyiz. Kimisi bu yaralar sonucunda büyüyor, kimisi hala o yaraların izini sürüyor.  

Geçmiş yaşantınızdan ders alarak, geleceğe adım atmalısınız. Kimsenin hayatı mükemmel değil. Herkesin illaki yara aldığı dönemler var. Önemli olan mutlu kalabilmektir. Mutlu kalabilmeyi öğrenmelisiniz. Sevgisiz kalan insanlar, suça daha meyilli oluyorlar. Çünkü sevgi görmedikleri için aynı zamanda sevmeyi de bilmiyorlar. Sevmeyi de bilmedikleri için sadece nefret edebiliyorlar. Nefretleri de onları suç işlemeye itiyor. Ne yazıkki bu insanlar sevgiden de kaçabiliyor. Bunun sonucunda iki tür insan oluşuyor: Karşılarındaki onlara sevgi gösterince bocalayıp kaçabiliyor yada sevgiyi bulunca sımsıkı sarılabiliyor. Bu iki tür insanda kaçan, eninde sonunda kendiyle yalnız kalıyor. 

Sevgiyi bulunca, sımsıkı sarılan mutlu olmayı da öğrenebiliyor. Mutlu kalarak da hayatına devam edebiliyor. Yani dünyada ne kötülük oluyorsa sevgisizlikten oluyor. Özellikle çocuklara sevgi gösterilmeli, onlarda hasara yol açabilecek davranışlarda bulunulmamalı.

İçimizdeki nefretten kurtulma yolu var mıdır, nasıl kurtuluruz?  

Aslında bu konu fazlasıyla derin. Bir bireyin içindeki kötülükten kurulabilmesi için ilk başta sevmeyi öğrenmesi gerekir. Bir bitkiyi, bir nesneyi veyahut bir özneyi sevebilirsiniz. Yapılan araştırmalara göre bir insanı sevmek yani aşık olmak, insanı iyileştiriyor. Eğer birine aşık olursanız, bir özneyle bağınız genişler. Bu oluşup gelişen bağda sizi bir ilaç gibi tedavi eder. Yani aslında geçmişinize kurtulma yolunuz, bir insana aşık olmanız ve o kişinin de size karşılıklı olarak aşık olması gerekir. 

Çünkü bu yolla mutluluğu bulursunuz. Bir insanın mutluluğu tabikide başka bir bireyin varlığı olabilir. Hayatınızda öyle birini sevin ki sizi iyileştirebilsin tek bakışıyla. Yada öyle biri sevsin ki sizi, varlığı yetsin mutluluğunuza. 

Ama öncelikle, birinin sizi gerçekten sevmesine izin verin. Etrafınıza nefretle ilmek ilmek ördüğünüz duvarları aşabilsin. Bazen tek bir bakış, hayatınızı altüst edebilir. Yada tek bir söz, sizi alıp göklere çıkarabilir. İnsanların sizi sevmesine fırsat verin.  

Eğer yetişkin bir bireyseniz, çocukken sevilmemiş olmanızı şimdiki ailenizden çıkarmayın. Eşinizin ve çocuklarınızın da masum olduğunu, onların da belki bulundukları hayattan memnun olmayışını düşünün. Ne kadar tercih sonuçları da olsa, insanoğlu kendine biçilen hayatı yaşıyor. Çevrenizdeki özellikle aile içinizdeki insanlar da sevgi görmemiş olabilir. 

İnsanların olaylara bakış açısı, bu olaylar sonucunda verdikleri tepkiler hep farklıdır. Onların sevilmeme arzusunu, hayatlarının neresinden çıkardığını bilemezsiniz. Ayrıca sevgisiz büyüyen çocuklar, hata yapmaya daha meyilli oluyor. Ama sizler gerekirse hata da yapın. Sonucunda hata olduğunun farkına varın ve bunu neden yaptığınızı düşünün. Geçmişinize alakalı olduğunu anladıktan sonra bir şeyleri düzeltmeye çalışın. 

Mesela bu tür insanlar, zihninde sevgi şemasını da oluşturamaz. Şiddet dahi onların gözünde sevgi göstergesi olabilir. İşte genellikle bu tür insanlar, sevgisizliği son derece nefrete dönüşmüş insanlardır. Bu insanlar, tedavi görülebilecek vaziyettedir. İşte görüldüğü gibi insan ne kadar büyürse büyüsün, hep sevilmediği yaşta kalıyor sanki.