GERÇEK ŞAİR KİMDİR, KİME ŞAİR DENİR?
Şair: Yazabilme becerisine sahip insanların yazdığı, duygu yüklü metinler yazan insana denir. Büyük bir içtenlikle yazılır. Şiiri herkes yazamaz. Yazsanız bile herkese şair denmez. Ayrıca belli bir düzen ve ahenkle yazılması gerekir.
İçerisinde özlem, bekleyiş, birikimler, aşk barındırır. Derin bir uslup da onu takip eder. Şiir yazarken de noktalama işaretlerine dikkat edilmelidir. Ayrıca hece vezniyle de yazılabilir. Bunun için de 7'li,8'li,11'li,14'lü hece ölçüleri kullanılabilir. Son olarak da duygu yüklü nokta atış yapılmalıdır. Okuru tam kalbinden vurmalıyız.
Kendiniz için bir defter yapın, bu defteri karalama defteri olarak kullanın. İçinde şiirler karalayın. Melankolik bir ruh hali de fena olmaz sizin için. Hayal gücünüzü kullanın ve hissedin. İçinizde varsa, bir şeyler çıkacaktır. Zaten belirli bir eğitim alma şartı da bulunmuyor.
Her şairin kendi dünyası vardır. Kendi dünyalarında mutlu olmaya çalışırlar. Kendilerine bir yol çizip, çizdikleri yolda mutluluğu kovalarlar.
Şair "Eline fırça alıp, bütün insanlığa ait olan gökyüzünü tekrar maviye boyamaktır."
Şairlik kendi içindeki çocuğu, başkalarına göstermektir. İnsanların yaralarını görmek, onları büyük bir coşumla gözler önüne serebilmektir. Tek bir şair binlerce insanın yaralarına dokunabilir, hatta onları iyileştirip tedavi edebilir. Kalem tamamen şairin elinde ve siz bir kalemle harikalar yaratabilirsiniz.
Şair kendini sevdikten sonra, insanlığı sevmek demektir. Toplumun ortak duygularını dönüştürüp, evirmektir. Tabi olaylara perspektif bakmak da önemli. Bunun dışında da gerekli olan sadece bir beyin ve kalem. Gerisini yaşanmışlıklarınıza bırakın. Hayatta edindiğiniz tecrübeler kaleminizi tutacaktır. İnsanı öz yapan tercübeleridir. Bizi aslında diğerlerinden farklı kılan da hayat boyu edindiğimiz tercübelerdir. Tecrübelerle büyür, öğreniriz. Aslında hayatınızda yaşadığınız her kötü anının, iyi tarafı vardır. Size tecrübe verir ve öğretir. Önemli olan yaşanmışlıklardan ders almaktır. Aldığın dersler sayesinde de kendi öz yaşam alanınızı oluşturursunuz. Kendi yolunuzu belirleyebilirsiniz.
Elinizdeki fırçayla etrafınızı, içinizden geldiği gibi istediğiniz renge boyayabilirsiniz. Gerisi tamamen sizin özgür iradenize kalmış. İçinizdeki çocuğu dışarıya salın. O küçük elleriyle dünyaya uzansın. Yaralarını göstermesine izin verin. İzin verinki yaralarını kendi sarmayı öğrensin. Başkalarına gösterin ki, sadece kendi yaraları olmadıklarını görsünler. Görsünler ki her şeye rağmen mutlu olmayı öğrenebilsinler. İçinizdeki çocuğa susmayı öğretmeyin. Bir kez susarsa, hayatının geri kalanında da hep susacağını bilsin. Mutsuz olmak zorunda kalmasın. Çünkü mutsuzluk bir nevi intihardır. Kendinizi ölüme sürüklemeyin. Bir şeyler yapın. Yaptığınız davranışlar sonucunda gerekirse ağlamayı öğrenin ama düştüğünüz gibi de kalkın.
