Kendini Geliştirmek Nedir

KENDİNİ GELİŞTİRMEK NEDİR, İNSAN KENDİNİ NASIL GELİŞTİRİR?

Kendini geliştirmenin, birçok tanımı vardır aslında.  

Kimisine göre dil öğrenmek, kimisine göre iyi bir üniversite eşliğinde eğitim almak. Aslında kelimelerin de maneviyat tarafları vardı. Tıpkı gelişmenin tanımı gibi. Gelişmek insanın kendisinin farkında olmasıdır. Kendini geliştirmek de insanın kendini sevmesiyle başlar. Çünkü sevebilen insan hayat yolunda engelleri aşmayla büyür. Engeller sayesinde de tecrübeler edinir. Zaten edindiğimiz tecrübeler de bizi geliştiren şey değil midir?

Peki ya farkında olmak nedir ve gelişimimizle ne gibi bir ilgisi olabilir?

Bir örnekle açıklamak istiyorum bu durumu. Çok zengin olduğunuzu düşünün. Bir insanın ihtiyacı olabilecek her şeyin çok daha fazlasına sahipsiniz. Evleriniz var, arabalarınız var, istediğiniz yere tatile gidiyorsunuz. Yurt dışında okuyabilirsiniz. Bir sürü dil biliyorsunuz. Ama içinizde hep bir şey eksik hissediyorsunuz. Mutlusunuz aslında çünkü çok paranız var ama bir yandan da mutsuzsunuz gibi. Sahipsiniz işte her şeye...

Aslında hayır sahip değilsiniz her şeye. Çünkü eksiklik hissiyatı var içinizde. Çünkü gerçekten bir şey eksik...  

Maddiyatın satın alamayacağı ne olabilir ki. Sonuçta paranız varsa mutlusunuzdur. Sonuçta istediğiniz okullara gidince, istediğiniz paraları harcayınca mutlu olabilirsiniz değil mi? 

Hayır bu değil. İnsan kendini bu şekilde geliştiremez. Çünkü doğrular görecelidir. Herkesin doğrusu farklıdır. İnsanları "Senin düşündüğün yanlış, doğrusu budur." diyemeyiz. Çünkü karşımızdakinin ne düşündüğüne karışamayız. Düşünceler özeldir ve özneldir. Kendimizin farkına varmalı ve işe sevmekle başlamalıyız. Çünkü sevgisiz kalınmaz. Sevgisiz kalırsan içindeki çiçekler solar. Kendini sevmezsen elindeki gülleri katledersin. Bilirsiniz güller insan kalbinin mabedinin sembolüdür, içimizin damgasıdır. Size sorayım:

Gökyüzüne sarılmayı denediniz mi hiç? Hayır, çünkü bu imkansızdı. Peki ya hayallerinizde denediniz mi bunu. Sanırım, yine hayır. İmkanı yaratan bizleriz aslında, tıpkı imkansızı yarattığımız gibi. İmkansız diye bir şey yoktur. O durumu imkansızlaştıran insanoğlu vardır. Evrene karşı koymak değil bu, dedim ya gelişmek ve kendinizi büyütmek.

Herkese rağmen gülümsemeyi öğrenmektir yaşamak. Benliğini sevmeyi öğren ve gülümse.  Hem benliğinle küsünce insan dünya da karayı bulur. Griden siyaha döner hayatı. Siyah yalnızlığın sembolüdür. Yalnız kalırsın içinle. Baktığın her yeri kara görürsün. Kaybolursan denizi de göremezsin. İnsan maviyi görmeden nasıl yaşar hem. Umutsuz yaşayabilir mi? Bir yanda gökyüzü bir yanda deniz. Siyahın en dibini gördüm ben, daha koyu değil rengi. Daha siyah değil. Siyah ne kadar koyulaştırsanız bile yine rengi aynıdır. Sorunlarımız da böyle. Çok yada az olması bir yada birden çok olması mühim değil. İnsanın farkında olması ve çözümlerinin hep kendi içinde bittiğini bilip görmesidir. Dedim ya ben siyahın en dibine battım ve gördüm...  

Bir yalana bütün insanlık inanmıştı..

Gözlerine son dokunuşlarını yap. Umutla bak etrafa. Mavi gör her şeyi gerekirse. Ama siyahı da unutma. Bir tarafın yine siyahtan yana olsun, saygı duy siyaha. Hem belki siyah değişmez ama kim bilir bir gün onun da bakış açısı değişir. Yada kendi doğrularıyla mutlu olmayı öğrenir. Gülümse. 

Çünkü sen gülümseyince dünyanın bir yerlerinde çiçekler açar. 

Sev kendini, benliğini.  

Çünkü senin kendini sevmen dünyaya bir iyiliktir belki kim bilir.